روش #پدیدارشناسی

پژوهش پديدارشناسي یکی از پرکاربردترین سنت های پژوهش کیفی می باشد. پدیدارشناسی مطالعه دنياي فردي است، دنيا به عنوان اينكه ما آن را چگونه تجربه مي‌كنيم قبل از آنكه در مورد آن بينديشم يا در مورد آن مفهوم سازي كنيم يعني تجربه بلا واسطه و فوري دنيا بدون آنكه از طريق پيش داوري‌ها و ايده‌هاي نظري به تصوير كشيده شود.

از نقطه نظر پديدارشناختي پژوهش هميشه متمركز اين سئوال اساسي است كه ما چگونه دنيا را تجربه مي‌كنيم؟
ما عميقاً معتقديم كه در دنيا وجود داريم و زماني به سوي شدن حركت مي‌كنيم كه به صورت خودخواسته و عمدي خودمان را به آن ملحق كنيم و به صورت كامل بخشي از آن شويم. پديدارشناختي، اين ارتباط جدايي ناپذير با دنيا را بيان مي‌كند.

در اين نوع پژوهش ما از راز ورمزهای نهان دنيا و دوستي و صميميتهايي كه از خصوصيات دنياست و موجب مي‌شود دنيا به عنوان دنيا درون ما و در ما موجوديت يابد آگاهي مي‌يابيم. ما مي‌خواهيم بدانيم كه چه و كدامين مسائل در موجود شدن ما نقش اساسی دارند. پژوهش پديدارشناختي اغلب به شخص و خود فرد اشاره دارد.در حقیقت به موجودیت بی همتای هر انسان، آنچه به آن تجربه زیست شده می گویند اشاره دارد.